Genyusha Zelkovicz is van origine een Poolse, maar ze kwam in 1947 als 7-jarig meisje met haar ouders mee naar de Verenigde Staten. Zij waren Polen ontvlucht als enige overlevenden in de familie van de Holocaust die door de Nazi’s op alle Joodse inwoners van o.a. Polen gericht was en die ook het leven van twee van haar broers had gekost. Haar moeder noemde haar ‘Goldie’ en toen ze in 1962 begon op te treden als rock’n’rollzangeres koos ze zelf voor de artiestennaam ‘Genya Ravan’.

Als u goed heeft meegeteld, dan bent u er inmiddels achter gekomen dat zij in april van dit jaar haar 80e verjaardag heeft gevierd en dus al een heel lange muzikale carrière achter de rug heeft. Het bracht haar op allerlei podia in de USA en in Engeland naast toenmalige toppers als ‘The Yardbirds’, ‘The Kinks’, ‘Manfred Mann’s Earth Band’ en ‘The Rolling Stones’. In 2006 mocht ze voor een stomende live-set zorgen in de beroemde ‘CBGB’-club in New York, amper enkele maanden voor de deuren van deze op 10 december 1973 geopende legendarische concertzaal definitief werden gesloten op 15 oktober 2006.

‘CBGB’ was de springplank voor een indrukwekkende serie van artiesten die in het collectieve geheugen van de rockliefhebbers gegrifd zullen blijven staan: ‘The Ramones’, ‘Talking Heads’, ‘Blondie’, ‘Mink DeVille’, ‘The B-52’s’, ‘The Police’ en ook Elvis Costello en Patti Smith stonden er op het podium. Het was dan ook een hele eer voor Genya Ravan om hier voor een uitverkochte zaal te mogen spelen en het mooiste aan dit verhaal is dat er van dat optreden een opname werd gemaakt die nu door ‘Rum Bar Records’ op de markt wordt gebracht om iedereen mee te laten genieten van deze geweldige live-show.

“Genya Live At CBGB” werd gespeeld met haar begeleidingsband bestaande uit gitaristen Josh Radin en Jamie Bannon, bassist Tomy ‘Glue’ Senatore, pianist Dennis Dibrizzi en drummer Bobby Chen. Er doken ook enkele gastmuzikanten op om de sound te completeren: Bob Mintzer op tenor, Steve Satten en Mike Lewis op trompet, Arno Hecht op ‘uptown horns’ en Dave Liebman op saxofoon vormden voor deze gelegenheid de blazerssectie en Buddy Cage droeg zijn steentje bij op steelgitaar.

De setlist bestond uit veertien nummers waarvan ze er zelf vier had geschreven: “Pedal To The Metal”, “I Won’t Sleep On The Wet Spot No More”, “Aye Colorado” (zie 2e audiovideo) en “Jerry’s Pigeons”. Ze brengt ook de speciaal voor haar geschreven nummers “Love Is A Fire” dat ze in 1979 op single had uitgebracht, “Eye Of The Needle” dat ze in 1969 met haar toenmalige rockgroep ‘Ten Wheel Drive’ had gebracht en ”Do It Just For Me” uit het in 1978 uitgebrachte album “Urban Desire”.

De andere nummers waren coverversies van gekende en minder gekende songs van andere artiesten. Zo brengt Genya Ravan het liedje “Back In My Arms Again” (zie 1e audiovideo) van ‘The Supremes’ uit 1965 en “The Sweetest One”, “The Knight Ain’t Long Enough” en “Shadowboxing In The Rain”, drie songs van de New Yorkse singer-songwriter Joe Droukas uit zijn album “Shadowboxing” van 2005.

Verder krijgen we ook nog knappe versies van het nummer “I’m Flying” van ‘The Faces’ uit 1970 en van het alomgekende “Don’t Answer The Door”, één van de grootste R&B-hits van BB King uit 1966. Dat dit kersvers op de platenmarkt verschenen album een ‘must-have’ is voor alle verzamelaars van legendarische rock’n’roll-optredens hoeven we hier waarschijnlijk niet meer te vermelden.

(valsam)